Miód jest znany ludzkości od tysięcy lat. Już w starożytnej Mezopotamii ludzie widzieli o prozdrowotnym działaniu miodu. Babilończycy smarowali ciała zmarłych miodem, a w starożytności wzmacniali się nim uczestnicy Olimpiad, traktując go jako eliksir zdrowia.
Miody od zawsze cieszą się dobrą reputacją nie bez powodu – jednak przed zagłębieniem się w szczegóły, warto wspomnieć o kilku podstawach dotyczących przechowywania, czy rozpoznawania miodu:
● Krystalizacja miodu jest zjawiskiem naturalnym i pożądanym – świadczy o jakości miodu. Większość miodów skrystalizuje się w ciągu czterech miesięcy, z kilkoma wyjątkami – akacjowym, czy spadziowym, którym może to zająć nawet do roku. Jeśli miód nie krystalizuje się lub krystalizuje się nierównomiernie – prawdopodobnie jest czymś zanieczyszczony!
● Prawdziwy miód jest wrażliwy na słońce i temperaturę wyższą niż 42 stopnie Celsjusza. Dlatego też najlepiej jest go przechowywać z dala od promieni słonecznych oraz uważać na temperaturę napojów i wywarów, do których go dodajemy. Gdy miód rozłoży się w zbyt wysokiej temperaturze, nie zostanie z niego nic prócz słodkiego smaku.
● Jeśli Twój miód skrystalizował i chcesz odwrócić ten proces, umieść go w kąpieli wodnej o temp. nieprzekraczającej 42 stopni, od czasu do czasu mieszając. Stanie się wtedy płynny, zachowując swoje prozdrowotne właściwości i zdolność do ponownej krystalizacji.
● Pamiętaj też, że prawdziwy miód nie może się zepsuć i nie ma daty przydatności. Wynika to z jego antybakteryjnych właściwości, które zapewnia mu występujący w nim nadtlenek wodoru.
Miody dzielimy na jasne oraz ciemne. Te pierwsze po skrystalizowaniu stają się białe, kremowe lub żółte oraz są delikatne w smaku. Natomiast miody ciemne są bardziej ostre i wyraziste w smaku, które wskutek procesu krystalizacji ciemnieją i brązowieją.
Właściwości zdrowotne
Nasze babcie miały rację! Miód jest naturalnym źródłem zdrowia – wynika to z dużej zawartości łatwo przyswajalnych witamin i minerałów.
Właściwości lecznicze i korzyści ze stosowania miodu różnią się w zależności od jego gatunku. Na przykład miód rzepakowy działa korzystnie na serce, lipowy pomaga leczyć przeziębienia, spadziowy działa uspokajająco, a wrzosowy wspomaga leczenie gruczołu krokowego. Miód można też stosować na ciało, ze względu na jego pH zbliżone do ludzkiej skóry. Przyspiesza w ten sposób gojenie ran, wygładza, zmiękcza i odżywia skórę, działa przeciwzapalnie.
Miody ciemne – spadziowe, wrzosowe oraz gryczane – zmniejszają ryzyko wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych i nowotworów. To dzięki najwyższej aktywności antyoksydacyjnej i zawartości polifenoli w porównaniu do innych miodów. I to właśnie tym gatunkom przyjrzymy się w dzisiejszym wpisie.
Miód spadziowy
Miód spadziowy, nazywany też miodem królewskim, jest naturalnym środkiem przeciwnowotworowym, antyseptycznym i antybakteryjnym, a używany codziennie wzmocni odporność i pomoże w odtruciu organizmu. Spisuje się w okresie rekonwalescencji po kuracji antybiotykowej lub sterydowej. Odtruwające działanie miodu spadziowego ma odzwierciedlenie również w przypadku używania kawy, alkoholu, czy papierosów – zmniejsza trujący wpływ tych substancji na organizm.
Korzystnie wpływa na odprężenie umysłowe i niweluje stres. Świetnie sprawdza się przy przeziębieniach i zapaleniu płuc ze względu na działanie wykrztuśne i przeciwzapalne. Jest też stanowczo wskazany, jeżeli pracujesz przy komputerze – praca siedząca eksploatuje mózg bardziej niż fizyczna i może doprowadzić do przemęczenia umysłowego.
Miód spadziowy można też stosować zewnętrznie. Przyspiesza gojenie ran, również tych powstałych w wyniku odmrożeń lub oparzeń. Jeśli zależy Ci na dobrze odżywionej, nawilżonej skórze, wypróbuj go też w formie peelingu i balsamu do ust.
Miód gryczany
Miód gryczany jest bardzo charakterystyczną substancją, którą ciężko pomylić z czymś innym. Jest wyjątkowo ciemnym miodem o kolorze mocnej herbaty wpadającym w czerń. Pachnie gryką, a słodko-gorzko-ostrego smaku tego miodu nie da się pomylić z niczym innym.
Bogaty skład miodu gryczanego czyni go jednym z najzdrowszych miodów. Zawarta w nim rutyna jest pomocna przy zwalczaniu dolegliwości układu krążenia, np. miażdżycy. Dlatego jest on wskazany przede wszystkim osobom starszym. Stosowany regularnie zwiększa ilość antyoksydantów we krwi, niwelując ryzyko nowotworów, a glukoza i fruktoza wzmacniają organizm, nie obciążając przy tym wątroby. Znajdziemy w nim też cholinę, korzystną dla nerek i wątroby.
Ze względu jednak na jego wyjątkowo skład, nie zalecamy stosować go w przyrządzaniu gorących potraw. Traci wtedy swoje prozdrowotne właściwości, zostawiając po sobie jedynie gryczany posmak, który przez jednych jest kochany, a przez innych – znienawidzony.
Miód wrzosowy
Miód wrzosowy jest jednym z bardziej unikatowych gatunków miodów. Swoje specyficzne właściwości chemiczne i fizyczne zawdzięcza oczywiście wyjątkowym kwiatom wrzosu.
Łatwo go rozpoznać dzięki wyjątkowej, rubinowo-fioletowej barwie i konsystencji zwartej galaretki.
Pod kątem chemicznym miód wrzosowy jest zaskakujący. W porównaniu do innych gatunków cechuje się najwyższą średnią zawartością wody (+20%) i wysoką ilością biopierwiastków, z których należy wyszczególnić łatwo przyswajalne potas i żelazo. W miodzie wrzosowym znajdziemy też dużą ilość związków białkowych, aminokwasów i enzymów, którym zawdzięcza charakterystyczną postać galaretki.
Działanie prozdrowotne miodu wrzosowego zostało opisane w literaturze medycznej. Jego korzystne działania potwierdzają zarówno badania naukowe, jak i fakt, że jest obecny w medycynie ludowej od setek lat. Wyróżnia się jego kojący wpływ na układ moczowo-płciowy. Można go stosować jako pomoc w leczeniu nerek, np. kamicy nerkowej. Wpływa korzystnie na układ pokarmowy.
Urokliwa postać i piękny zapach miodu wrzosowego nadają mu uniwersalności w użyciu. Można stosować go jako zdrowy zamiennik cukru w przeróżnych (nie za gorących!) napojach, dodatek do musli, czy kanapki z dżemem. Warto jednak jeść prosto ze słoika, aby poczuć całkowitą głębię jego smaku i aromatu. Miód ten nadaje się również do różnych potraw, zarówno słodkich, słonych, jak i kwaśnych, nadając im charakterystycznej nuty.
Miody ciemne w pielęgnacji ciała
Jeśli natomiast potrzebujesz chwili relaksu w cudownej atmosferze wrzosowiska, spróbuj dodać miodu z dodatkiem soli morskiej oraz oliwy z oliwek do wanny z ciepłą wodą. Możesz też dodać niecałą szklankę mleka. Takie domowe spa wpłynie kojąco na Twoją psychikę oraz ujędrni, zmiękczy i odżywi skórę całego ciała. Może też pomóc w przypadku podrażnionej lub swędzącej skóry, a dodatkowo nawilży ją.
Oprócz stosowania miodów w kuchni, czy bezpośrednio na skórę, jako np. peeling lub pomadkę, spróbuj też stworzyć domową maskę na włosy. Cztery łyżki dowolnego gatunku miodu (niekoniecznie ciemnego) możesz zmieszać z następującymi składnikami, w zależności od efektu, który chcesz osiągnąć. Jeśli maska jest zbyt gęsta – dodaj nieco wody. Pamiętaj też, by stosować taką miodową kurację włosową regularnie, przynajmniej raz w tygodniu.
● Miód + cytryna – to naturalny sposób delikatnego rozjaśnienia włosów z jednoczesnym odżywieniem. Popularny sposób dbania o rozjaśnione pasemka.
● Miód + awokado – intensywnie nawilży włosy i ochroni je przed negatywnymi skutkami modelowania fryzury za pomocą wysokiej temperatury, czyli lokówką, prostownicą, czy suszarką.
● Miód + mleko – stymuluje wzrost włosów i ma korzystny wpływ na ich regenerację. Warto ją wypróbować, jeśli włosy są zniszczone intensywnym farbowaniem.
● Miód + banan – mieszanka bogata w cynk, która ogranicza wypadanie włosów i je wzmacnia.